Linda durft haar post niet te openen. En ik geef haar groot gelijk. Want haar gemeente stuurt brieven die je toch niet begrijpt.
Via via ken ik een meisje wiens naam ik niet in deze blog wil noemen. Ik noem haar nu maar even ‘Linda’. Linda is hoogopgeleid en ze heeft 2 superschattige kids. Maar ze is ook alleenstaand en werkloos. En ze durft haar post niet te openen.
Je post niet openen? Ondenkbaar!
Post lezen is niet bepaald mijn hobby – oké, uitgezonderd handgeschreven brieven dan. Maar wél vind ik het altijd relevant om te openen. Je weet nooit of er iets belangrijks in staat. Daarom was ik behoorlijk verbaasd over wat Linda deed toen ik bij haar op bezoek was. Ze pakte een brief uit de brievenbus en gooide ‘m rechtstreeks in de prullenbak. ‘Wat doe je!’ riep ik verbaasd. Ze haalde haar schouders op. ‘Ik snap toch niets van wat er staat. En ik heb geen zin om me dom te voelen.’
‘Kan ik helpen?’
Ik stelde voor om haar post voor haar te openen. ‘Voor mijn werk vertaal ik vaak moeilijke teksten naar iets begrijpelijks. Ik snap vaak ook lang niet alles, maar een kernboodschap kan ik er meestal nog wel uit halen.’ Ze reageerde niet echt. Om te bewijzen dat ik mijn aanbod meende, viste ik 1 van de brieven uit de prullenbak. Ik las voor:
‘U krijgt deze uitkering op grond van de Participatiewet. Naar aanleiding van het doelmatigheidsonderzoek hebben wij besloten uw uitkering gewijzigd voort te zetten. Hiertoe hebben wij besloten uw uitkering niet te wijzigen, maar aan u een maatregel op te leggen.’
Linda: ‘Mijn uitkering wordt gewijzigd voortgezet én niet gewijzigd?’
Ik: ‘Ehm …’
Poging 2
Ik stopte met voorlezen. Maar ik gaf het nog niet op. Ik liet mijn ogen verder rollen over de tekst:
Het niet of onvoldoende nakomen van de medewerkingsplicht als bedoeld in artikel 17, tweede lid, van de Participatiewet, is conform art. 7 sub b nr. 5 van Afstemmingsverordening 2016 een gedraging van de tweede categorie waarvoor een maatregel van 20% gedurende één maand beoordeeld moet worden (art. 9 sub b Afst. Verordening 2016). De ernst van de gedraging, de mate van verwijtbaarheid en de persoonlijke omstandigheden geven geen aanleiding om van de opgelegde maatregel af te wijken. Op uw specificatie van uw uitkering ziet u de berekening van de hoogte van uw uitkering. Als u binnen een periode van twee jaar na bekendmaking van dit besluit opnieuw een verplichting niet nakomt, kunnen wij dat aanmerken als een herhaling. Daarvoor kunnen wij een zwaardere maatregel opleggen.
Linda: ‘Wat heb ik fout gedaan?’
Ik: ‘Je hebt ergens niet aan meegewerkt.’
Linda: ‘Wat had ik moeten doen?’
Ik: ‘Geen idee.’
Linda: ‘Wat kan ik nu doen dan?’
Ik: ‘Volgens mij kun je nu niets meer doen.’
Linda: ‘Wat moet ik weten dan? Waarom krijg ik deze brief?’
Ik: ‘Volgens mij krijg je een soort straf. Die duurt 1 maand.’
Linda: ‘Wat is de straf?’
Ik: ‘Ik geloof dat je minder uitkering krijgt.’
Linda: ‘Hoeveel minder?’
Ik: ‘Dat weet ik niet. Daar krijg je een nieuwe brief over.’
Linda: ‘Wat kan ik doen om deze straf te voorkomen?’
Ik: ‘Niets.’
Linda: ‘Hoezo niet?’
Ik: ‘Ze hebben geen aanleiding gevonden om van de straf af te zien.’
Linda: ‘Hoe hebben ze dan gezocht naar een aanleiding?’
Ik: ‘Ze kijken hoe erg het is wat je hebt gedaan, of je er zelf iets aan had kunnen doen en wat je persoonlijke omstandigheden zijn.’
Linda: ‘Oké, en wat zijn hun conclusies hierover?’
Ik: ‘Dat staat er niet in.’
Linda: ‘Maar hoe komen ze aan hun conclusies dan? Hoe weten ze wat mijn persoonlijke omstandigheden zijn?’
Ik: ‘Dat staat er niet in.’
Linda: ‘En hoe kan ik ervoor zorgen dat ik de volgende keer niets fout doe?’
Ik: ‘Staat er niet in.’
Linda: ‘Maar vertel me nu dan: WAAROM zou ik deze brief de volgende keer openen?’
Ik voelde Linda naar me kijken. De blik in mijn ogen verraadde mijn gevoel. Dus ik zei het maar hardop: ‘Ik snap je nu.’ En ik meende het.
Onze oproep aan schrijvers van brieven en e-mails
Denk alsjeblieft aan Linda. Bedenk hoe zij jouw brief of e-mail leest en interpreteert. Linda is lief, maar bang. Dreig daarom niet met abstracte maatregelen en enge wetten. Leg liever uit wat ze wél moet doen. En vertel hoe ze vervelende gevolgen voorkomt. Misschien is ze de volgende keer dan wel moedig en opent ze wel haar brief. Ben jij net zo moedig en durf jij duidelijke brieven te schrijven?
Vorige artikel
