Wil je een groep mensen coachen, iets leren, iets laten verbeteren of iets instrueren? Zorg dan ook dat ze ook echt iets opsteken van jouw coaching of training. En dat ze zich ontwikkelen. Dat is jouw doel toch? Pas de tips voor coaching uit dit artikel toe en je geeft gegarandeerd een goede coaching of training.
Na bijna 3 jaar beginnen mijn ‘cobra’, ‘krijger’ en ‘neerwaartse hond’ zowaar ergens op te lijken. Heerlijk! Want hoe beter je in iets wordt, hoe leuker. Tenminste, zo ervaar ik dat vaak. Al denk ik alleen al terug aan mijn eerste, pak ‘m beet, 15 yogalessen. Oh wat voelde ik mij een kluns tussen al het souplesse, de balans en de ogenschijnlijk onverzuurde spieren. Yoga ontspannen? 1,5 uur frustratie! Tegenwoordig sta ik iedere week blij en voldaan op een inmiddels zelf aangeschaft matje. Maar afgelopen maandagavond was een uitzondering. Na lange tijd weer een tenenkrommende les. Het lag dit keer niet aan mij, maar aan de invaldocente …
Van aap naar autoriteit
Ik neem je even mee terug naar die les. En deel de lessen die ík daaruit trok. Op communicatief vlak namelijk bijzonder inspirerend! Coach je weleens een collega? Instrueer je weleens iemand? Geef je weleens feedback? Lees dan door …
Tip 1 voor coaching: maak contact met je publiek of gesprekspartner
Tijdens die frustrerende yogales dacht ik continu: ‘Zal ik haar nu onderbreken?’ en ‘Oh, gelukkig mijn buurvrouw gaat al een opmerking maken. Oh nee, toch niet.’ tot ‘Ik ben het zat, ik ga gewoon weg, dit is zo zonde van mijn tijd.’ Toch deed ik NIETS. En bleef ik braaf 1,5 uur in de zaal. Net als de rest. Ondanks dat dezelfde frustratie ook bij hen zichtbaar was. Misschien omdat we het allemaal te pijnlijk vonden om haar enthousiasme te verstoren? Juist omdát zij onze frustratie totaal niet aanvoelde.
Wat was er gebeurd als ik had verteld waar ik me aan stoorde?
Zij had haar programma inhoudelijk aangepast of het tempo verhoogd. Als zij daarvoor de capaciteiten had. We hadden ook de conclusie kunnen trekken dat het geen goede les meer zou kunnen worden en dan zouden we allemaal geen tijd meer verspillen aan die les. Wat het effect ook zou zijn, de yogadocente zou bij beide situaties baat hebben. Want och wat stond zij voor aap (en dan bedoel ik niet de yoga-houding aap). Na het lezen van dit artikel word je wel duidelijk waarom. En zo zouden al haar lessen op dezelfde pijnlijke voet verder gaan.
Helaas blijkt uit de praktijk dat publiek meestal niet inbreekt.
Tijdens een presentatie, coachgesprek of instructie laat publiek meestal niet weten dat ze het niet snappen, saai vinden, ergerlijk vinden … Ze twijfelen er nog aan. Ze durven niet. Ze vinden het vervelend voor de docent. De flapuiten daargelaten. Maar eeuwig zonde natuurlijk! Van de tijd van de cursisten of die ene gesprekspartner. En zeker van het imago, de inzet en ongetwijfeld goede bedoelingen van de docent(e) of coach.
Doen: lees je publiek of je gesprekspartner. Voel aan wat ze vinden, nodig hebben, ervaren.
Komen ze of komt je gesprekspartner er zelf niet mee? Vraag het! Wees niet bang voor weerstand, haal het juist naar de oppervlakte. Want het zit er toch al. En het blijft er zitten als jij het negeert. Signaleer, benoem, controleer en bespreek. Ja, zelfs tijdens een stille yogales. Het doel heiligt de middelen.
Tip 2 voor coaching: Wees je bewust van je uitstraling, kleding en houding
Want daarmee win of verlies je je publiek. Je hebt een stapje voor of je staat direct met 3-0 achter. In het geval van mijn yogales gold het laatste. Ze begon met een leuk persoonlijk praatje. ‘Wat super dat ze van haar hobby in de avonduren haar werk maakt’, dacht ik. En het begon ook veelbelovend toen ze vertelde over hoe vaak ze aan yoga doet. Al jaren. Mijn verwachtingen van de les stegen onmiddellijk. Mooie woorden, die op ’t oog niet strookten met bijvoorbeeld haar outfit: ‘met een lang wijd shirt complexe houdingen aannemen: knap’, dacht ik.
1 kans op een eerste indruk
Die woorden strookten ook niet met de materialen die zij gebruikte. Zoals de ondergrond waarop ze stond. Met argusogen vroeg ik mezelf af: ‘Zou zo’n korte driedelig gevouwen harde buikspiermat echt prettiger zijn dan een reguliere yogamat?’. Er zal wel een reden voor zijn probeerde ik mezelf nog te overtuigen, toen zij er zelf niets over zei. Die woorden strookten al helemaal niet met de onzekere indruk die ze maakte. Ze keek continu op haar blaadjes. Vergat duidelijk stukken te vertellen. En bedacht daar ongeloofwaardige smoesjes bij. Ik werd in die eerste paar minuten al minder overtuigd dat er een professionele yogadocente voor me stond. Hoe aardig deze mevrouw ook was. Deze eerste minuten moest ze al gaan compenseren. Zonde!
Doen: vraag jezelf af of je een professionele uitstraling hebt.
Die non-verbale communicatie is al bijna 90% van hoe jouw coaching overkomt op de groep! Daar heb je zelf invloed op. Daarmee kun je meteen een voorsprong pakken. Pak die ook! Het zet de toon van de rest van je les/coaching.
Tip 3 voor coaching: Bewijs dat jij de expert bent
Misschien moet ik me niet laten leiden door haar voorkomen, dacht ik nog. Misschien overdondert ze me met haar yogahoudingen. Vol vertrouwen demonstreerde ze de eerste yogahouding. Ik was bijzonder verrast! Niet vanwege jaloersmakende lenigheid. Maar van haar stijve lichaam. En dat na al die jaren yoga. Of zou ze toen ze begon aan yoga nog veel stijver zijn geweest dan nu? Ik zocht naar een onderbouwing. Maar het werd erger …
Leunen op je buurman en tegen de muur
Bij het demonstreren van een houding die vraagt om focus en balans viel zij om. “Als het je niet lukt, mag je je altijd vasthouden aan een muur of aan je buurman”, zei ze vol vertrouwen vanaf de grond. En ze vervolgde haar houding met hand aan de muur. “Zo doe je dat dan.” Ik moest lachen. Ik stond perplex. En dacht toch ‘Ach zo’n disbalans kan natuurlijk voorkomen, ook bij de meest geoefenden’. Maar al snel bleek dat dit geen uitzondering was. En mijn vertrouwen in haar kennis en kunde verdween volledig toen zij sommige yogahoudingen aanduidde in het Sanskriet. Mij hoef je ‘anjaneyasana’ en ‘uttitah trikonasana’ ook niet te laten uitspreken. Daarom doe ik dat ook nooit.
Doen: laat zien dat je kennis en ervaring hebt. Dan pas ben je echt geloofwaardig.
Natuurlijk hoef je niet altijd voor alles met bewijs te komen, maar je overtuigt daarmee wel. Je wordt de specialist. De autoriteit op dat moment. Mensen gaan ervan uit dat jij weet hoe het zit, jij komt hen iets leren. Als je dat kunt bewijzen, dan heb je een grote stap voor. Dan neemt je publiek ook iets van je aan. Dan heb je draagvlak voor wat je wilt leren. Etaleer jouw ervaring. Geef concrete voorbeelden. Van goede en slechte situaties. Laat merken dat je kennis van zaken hebt. En zorg er ook voor dát je kennis van zaken hebt voordat je voor een groep gaat staan. Jij bent de expert! Als je het niet bent, dan straal je het ook niet uit. Laat niets een verrassing zijn over het onderwerp waar jij over spreekt.
Tip 4 voor coaching: Stem je programma af op je publiek
Presenteren en doceren is ook compenseren, zeggen we bij Loo van Eck altijd. De een is nu eenmaal beter in dit en de ander in dat. Compenseer dát wat je niet goed beheerst overdadig met dát wat je wel goed beheerst. Overdonder daarmee! Alle zwakten die ik constateerde bij mijn yogadocente had zij mij misschien nog kunnen compenseren met een fantastisch programma. Dan zou de les misschien nog een zesje kunnen krijgen.
Experts willen uitdaging
Al gauw bleek dat ook dat onderdeel niet op orde was. Over het programma kan ik kort zijn. Want dat was heel kort in vergelijking tot een goede les. Het duurde overigens wel even lang als iedere andere les. Maar het tempo lag voor onze groep laag. Veel te laag. Ze draaide een programma voor beginners af. Maar wij waren geen beginners. Ze nam de zonnegroet minutieus met ons door. Waar het dan ook nog eens flink schortte aan de toelichting (weer een bevestiging). Voor onze groep is deze zonnegroet een ‘eitje’. Die kennen en kunnen we door en door. Laat ons die groet vooral 20 keer achter elkaar uitvoeren. Liefst in hoog tempo. Want wij willen spierpijn, een betere balans en souplesse! Dat doel bereikte geen van ons …
Een koude groep die zich verveelt
Verder liep ze rond om mensen te corrigeren en te ondersteunen, want wie wil zich niet verbeteren. Maar het duurde veel te lang. De rest bleef en bleef en bleef maar in die ene houding staan, totdat ook wij de balans verloren. Tot slot was de volgorde van de oefeningen bijzonder gekozen. Heel onlogisch voor ons. Eerst opwarmen en later in houdingen zo ver mogelijk stretchen, zou het beste zijn. Zij had al een uur les achter de rug, dus zij was warm. Dat wij dat niet waren, daar hield ze geen rekening mee.
Star doorgaan
Kortom: zonder dat ze wist wie we waren, wat we al konden en wisten, had ze een programma bedacht. Dat bleef ze strak volgen, ondanks dat ze zelf ongetwijfeld merkte dat het niet aansloot op de behoeften van de groep. Ze paste het niet aan …
Doen: verdiep je voor de training of coaching begint in je publiek (of gesprekspartner).
Wat heeft zij nodig? Wat zijn haar behoeften? Aandachtspunten? Doelen? Hoe help ík om dat te bereiken, te verbeteren, aan te scherpen? De antwoorden daarop bepalen de inhoud van jouw programma. De volgorde van jouw programma. En datgene wat je wel of juist niet behandelt.
Vorige artikel
